Mandy

 

Bilirsin Mandy, en iyi sen bilirsin

Sana olan ezberim,

En sevdiği oyuncağıdır yaramazın

Bilirsin ne anıları tükettim,

Ne gerçekleri süpürdüm aklımdan

Sırf olman için tek hatıram.

Olur ya bir gün

Zaman yakama,

Mecburiyet aklıma yapışırsa

Ezberini çaldırırsam o gün

En sevdiğim oyuncağımla öldür beni

Renksiz bir aklın hatırlamasına,

Yoktur artık lüzum

 

Ne çiçeği Mandy,

Ne çiçeği sevgilim

Sana ormanları bahşettiler

Yüklere kantar oldu göğsüm

Sana ormanları verdiler

Sana, ormanları verdiler

Gözündeki tabiatı önüne seremediğim gün

Sana ormanları hak bildiler

Bunaydı üzüntüm

 

Yokluk adınla başlar Mandy

Açlık yetişir olmadığın topraklarda

Cehennem ateşiymiş,

Alevin atasıymış

Yakarmış, yıkarmış

Öyle diyorlar

Baksana sen içime

Yirmi yıl evvel kül olan bile yanmış

Baksana sen içime

Yoksun diye kaç cennet kendini asmış

Cehennem ateşiymiş,

Yakarmış, yıkarmış

Ne cehennemi sevgili Mandy

Bir kez olsun bak içime

Kaç cehennem içimden ders almış

Bir kez olsun bak, incinme

 

Yıllar olmuş Mandy

Yazıyorum hâlâ

İnsanlardan, sancılardan

Sancıyla bahsedip durmuşum ama

Yararı yok

Ne insana, ne sancıya.

Yıllar ölmüş

Ben, yazıyorum hâlâ

Ölü yılların içinde

Yol arayıp kalemime

İlerliyorum güya

Konu bendeki sen olunca

Anlamak terk ediyor seni ama

Bilmelisin,

Yıllar olmuş Mandy

Bu kaleme kılavuz yok senden âlâ

Çürümüş yılların içinde

Taze kalamam sensizken, anla