Yazınsal

   Kırıldın, parçalandın ve dağıldın. Bunların seni kuruttuğunu düşünüyordun, çünkü karamsarlığa boyun eğmek kanında var. Bu durumdayken, yaşantının seni kuruttuğunu düşündüğün yerin arka bahçesinde türlü çiçeklerin sulandığını nereden bilebilirdin ki?    Her bir acı, bir başka acıyı doğurabilir veya doğurmayabilir, bu olasılık iki değişkenli ve düşünce biçimine bağlıdır. Bakış açın acıya boyun eğmekten çıkıp acıdan ders çıkarma noktasına geldiğinde, mutlak gelişimin seni yarınlar için yonttuğunu keşfedebilirsin. Bunu keşfettiğinde acıdan kaçmanın değil acı için cesaret pompalamanın daha anlamlı bir eylem olduğunu göreceksin. Orda bir yerde acı var diye yolunu çevirdiğin vakit, iradenin kimde olduğunu sormak isterim sana. Bir hayattan bahsedeceksen, bu hayatın tüm kontrolü senin elinde olmalı. Bir başkasının kontrolünde olan hayat, birkaç kilo et ve kemik taşımaktan öteye gidemez. Hamal değil cesur olmak gerek. Eğer bir şeyler taşımak konuşulacaksa, yalnızca doğru karar veren dinamik b

Vaktiyle bir insan yaşardı Kaburgaların genişlemesi ondan Kapalı havalara dikilen tebessüm ondan Vaktiyle bir insan yaşardı Vaktinde güzeldi  Vakit başladı her sabah ama İnsan bitti artık Kaburgaların içe bükülmesi ondan Açık havaların buruk olması da

Burada çocuklar parka tek başına Yarını evinde unutmuşçasına, eğik başıyla, Dağınık uykusuyla gider Burada çocukların kum doldurduğu kovasında Kadife pantolonunda, Küçük parmaklarını taşıdığı cebinde delik var Burada çocuklar var Çocukluğunu beslenme çantasında, Sesini midesinde unutan Çocuklar var, Sadece büyüdüğünde var olan Kalpte doğan, yürekte ölen Çocukluk var